มนต์สเน่ห์แห่งโลกลูกหนัง?

ในการแข่งขันฟุตบอลโลก ฟีฟ่าเวิล์ลคัฟ 2010 นัดที่ ทีมชาติเยอรมันนีโม่แข้งกับทีมชาติอังกฤษ ก่อนหมดเวลาในครึ่งแรกไม่กี่นาที เกิดเหตุการณ์นรกแตกขึ้น เมื่อ พี่แฟรงค์ แลมพาร์ด กระดกบอลข้ามหัวนายทวารหนักของเยอรมันนี ก่อนบอลจะชนคาน ข้ามเส้น และเด้งออกมา ก่อนที่ นอยเออร์ จะทำตัวเนียน เข้าไปรับลูก พลางทำหน้าให้กรรมการว่า "มันยังมะเข้าชิมิเคอะ?"
ไอชิปหาย!!!! ตุลาการสนาม นามว่า"" กลับส่ายหัวพลางยักไหล่อย่างไม่สะทกสะท้าน ราวกับมั่นใจว่า ลูกนี้ไงๆก็ไม่เป็นประตู
นาทีนั้นผมอยากจะเอาตีนของผมกระแทกเข้าไปในจอโทรทัศน์เพื่อที่จะกระทืบกรรมกรผู้นี้เสียจริงๆ
ท้ายสุด อังกฤษเสียหมาไป 1 - 4
หลังจากเกิดเหตูการณ์นี้ขึ้น ก็ได้เกิดคำถามขึ้นมา(อีกครั้ง)ว่า ถึงเวลาแล้วยังที่จะใช้เทคโนโลยี ช่วยในการตัดสิน ฟุตบอล ฟีฟ่า ซึ่งนำโดย"ท่านประธาน" ยังคงทำหน้าตาเหมือนตาแก่หัวงูก่อนจะบอกว่า "อั๊วไม่เอาเทคโนโลยี"และยักไหล่พร้อมยืนกรานว่า "ความผิดพลาดของตุลาการสนาม คือมนต์สเน่ห์แห่งโลกลูกหนัง"
ไอห่า!!!! ไม่ทราบว่าใครบอกมึงครับว่า ความผิดพลาดของกรรมการคือมนต์สเน่ห์แห่งโลกลูกหนัง

ยอมรับครับว่าเมื่อก่อนล่ะโครตเกลียดเลยกับกรรมการที่ตัดสินผิดพลาดชนิดที่ว่า มวยวัดมึงก็ไม่สมควรไปเป็นกรรมการ โดยเฉพาะถ้าผลเสียเสือกมาเกิดกับ แมนฯยูไนเต็ด ผมจะสบถกับตัวเองว่า "ไอ้เชี่ย เอาอีกแล้วไอ้กรรมการหัวค...ย" และผมเชื่อว่าหลายคนคงยังเป็น หรือ เคยเป็นแบบนี้ ฮ่าฮ่าฮ่า

หากแต่ลองคิดดูอย่างถี่ถ้วนแล้ว เหตุการณ์ไม่ยุติธรรมแบบนี้มันสามารถเกิดได้กับทุกทีม ทุกฝ่ายและที่สำคัญการตัดสินผิดพลาดของตุลาการสนามมันนำมาซึ่งสิ่งคลาสสิคหลายต่อหลายอย่างแล้วนะครับ

หากจำกันได้ ปี 1986 อาร์เจนติน่า ซึ่งนำทัพโดยเทพเดินได้อย่าง มาราโดน่า สามารถคว้าแชมป์มาครองได้นั้น ได้เกิดเหตุการณ์ผิดพลาดระดับ บรรลันกัลย์ ของผู้ตัดสินขึ้น

ในนัดนั้น อังกฤษแพ้ อาร์เจนฯ ไป 1 - 2 โดยลูกหนึ่งในนั้นเกิดจากการที่ กองหลังของอังกฤษสกัดบอลลอยโด่งอยู่หน้าประตูตัวเอง ปีเตอร์ ชิลตัน(นายทวารตอนนั้นของอังกฤษ) และ มาราโดน่า กระโดดเข้าหาลูกบอลพร้อมกัน

ชิลตัน น่าจะคว้าบอลได้ด้วยความสูงที่เหนือกว่าพี่เตี้ยชนิด ยีราฟ กับ หมีแพนด้า

แต่...ไอ้ชิปหาย!!!! สังสยมาราโดน่า คงนึกอะไรไม่ออกเลยยื่นมือสั้นๆของแกออกมาปัดลูกบอลเข้าประตูไป...ซะงั้น????

แฮนด์บอลครับ ลูกนี้ขนาดหมาบ้านผมมันยังรู้เลยว่า แฮนด์บอล

แต่ชิปหายหนักกว่าเดิมอีกครับ กรรมการในสนามเป่าให้เป็นลูกได้ประตู ท่ากลางความฉงล งงงวย ของชาวบ้านทั่วโลก

ก็ชาวบ้านชาวช่องเค้าเห็นกันทั้งโลกว่ามันแฮนด์บอลชัดๆ แต่กรรมการดันทำตัวน่าโดนกระทืบด้วยการทำเป็นตาบอดไม่เห็นว่าเกิดห่าอะไรขึ้น

และสุดท้าย อาร์เจนติน่า ชนะอังกฤษก่อนจะฝ่าฟันทีมต่างๆจนเป็นแชมป์โลกไปในบั้นปลาย

ถ้าวันนั้นผู้ตัดสินเกิดไม่ผิดผลาด เป่าเป็นลูกแฮนด์บอล และ(ถ้าสมมุติ)ให้แบงค์ร้อย(ใบแดง)กับ พี่เตี้ย มือไว ชาวอาร์เจนไตน์

ขอถามว่าหน่อยวันนี้จะมี ตำนาน "หัตถ์พระเจ้า" ให้พูดถึง หรือเขียนถึงกันอย่างสนุกรูปากอย่างงั้นหรือ?

ดีไม่ดี มาราโดน่า อาจจะกลายเป็นนักเตะ เก่งธรรมดาๆ แต่ไม่ได้กลายเป็นตำนานของชาว อาร์เจนไตน์ก็เป็นได้ หรือคุณจะเถียง?

ไหนจะลูกยิงที่ยังเถียงกันไม่หยุดสักทีว่าข้ามเส้นไปแล้วหรือยัง ของเจฟ เฮิร์ท

ถ้าลูกนั้นกรรมการไม่เป่าให้ได้ประตู ดีไม่ดี อังกฤษอาจจะไม่มีแชมป์โลกสมัยแรกกับเขาเลยด้วยซ้ำ หรือคุณจะเถียง?

.....

.....

.....

ตอนนี้ผมเริ่มคิดแล้วว่า ความผิดพลาดของผู้ตัดสิน มันอาจจะทำให้เรา หงุดหงิด อยากจะกระโดดถีบหน้าคนนั้น มันเป็นอะไรที่ วงการลูกหนังขาดไม่ได้เสียจริงๆครับ

เพราะมันไม่ใช่แค่ มนต์สเน่ห์แห่งโลกลูกหนัง เพียงอย่างเดียวเท่านั้นนะครับ

แต่มันยังเป็น "รสชาติ" อีกแบบของโลกลูกหนัง ซ้ำยังเป็นต้นกำเนิดแห่งตำนานทั้งหลายแหล่ให้เราได้พูดถึง ไปอีกตราบนานเท่านาน

ที่สำคัญ ลองนึกภาพดูสิครับ ที่ผ่านมาพวกคุณทุกคนเคยใช้ชีวิตที่ตรงเถงเป็นไม้บรรทัดกันบ้างหรือเปล่าครับ ผมเชื่อว่า(ถ้าคุณไม่โกหกตัวเอง)คงมีไม่ใครหรอกนะครับ ที่เกิดมาปุ๊ปก็ เป็นเด็กดีจนแก่ตายเลย ดำเนินชีวิต ให้อยู่ในกรอบตลอด ไม่เคย นอกลู่นอกทาง เฉไฉ ไปไหนมาไหนเลย ถ้ามี คนๆนั้นคงเป็นเทวดาแล้ว

ผมเองก็คนหนึ่งที่สมัยเด็กๆ ชีวิตออกนอกลู่นอกทางบ่อยๆ จนแม่ต้องคอยตักเตือนอยู่เป็นประจำว่า ทำไมต้องทำแบบนั้น แบบนี้

ผมแสยะยิ้มก่อนตอบกลับแม่ไปว่า

"นี่แหล่ะ รสชาติของชีวิต"